در زندگیِ پر شتاب مان، جای آرامش خالیست.
در بوم نقاشی مان، جای بی رنگی خالیست.
در جمع شلوغ مان، جای تنهایی خالیست.
در فهرست دوستانمان، جای رفیقی خالیست.
در ذهنِ پریشان مان، جای تمرکز خالیست.
در لابلای افکارمان، جای بی فکری خالیست.
در دنیای پر رفاه، جای راحتی خالیست.
در فضای مجازی، جای نوازشی خالیست.
در عصر اطلاعات، جای آگاهی خالیست.
در عالم علم، جای معنا خالیست.
در دنیای پر از توانستن، جای خواستن خالیست.
در گفتگوهامان، جای سکوت خالیست.
در بین این همه وابستگی، جای تعلق داشتن خالیست.
در خلوتمان، جای زمزمه نامی خالیست.
در دم و بازدم هایمان، جای نفسی خالیست.
در بدنسازی هایمان، جای روحمان خالیست.
در کارمان، جای ایده ای خالیست.
در نوار قلبمان، جای تپشی خالیست.
در درون وجودمان، جای خودمان خالیست.
در کمد لباس هایمان، جای عریانی خالیست.
در شهر پر نورمان، جای ستاره ها خالیست.
در این زمین، جای آسمان خالیست.